هم‌اتاقی جدیدمون در خوابگاه: آقای بادیگارد! هم اتاقی جدیدمون که با توجه به هیکلش، مدل لباس‌هاش و قیافه‌اش، اسمش رو آقای بادیگارد گذاشته بودیم، ظهرِ همون روز که وارد اتاقمون شد، با یه گوشیِ ساده که شارژ هم نداشت، از اتاق بیرون زد و ساعت ۱۱ شب برگشت. وقتی وارد

آقای بادیگارد هم‌اتاقی جدید در خوابگاه همون‌طور که در قسمت قبل گفتم، هم‌اتاقیِ جدیدیمون در خوابگاه، یه مردِ ۳۷ ساله‌ی جنوبی بود که تیپ، قیافه‌ و لباس‌هاش بیشتر به یه بادیگارد یا نیروی امنیتی می‌خورد تا دانشجو! با یه چمدونِ خیلی بزرگ واردِ اتاق شد؛ به بقیه‌ی بچه‌ها که مشغولِ

ورود به اتاق 706 خوابگاه اینجای داستان بودیم که من، مهدی، محسن و ذبیح (رو هرکدوم کلیک کنید می‌تونید مطلبش رو بخونید) به‌عنوان اعضای ثابت، وارد اتاق ۷۰۶ خوابگاه‌مون که یه اتاق ۸ نفره بود شدیم. چهار نفر دیگه افراد متغیری بودن که معمولاً دو سه روز مهمان ما بودن

زندگی با ذبیح در خوابگاه من و مهدی و محسن و ذبیح، به عنوان اعضای ثابت، وارد اتاق مهمان خوابگاه شدیم. ذبیح از اون بچه‌های خوابگاه بود یا دوستِ صمیمیت می‌شد و از دوستی باهاش لذت می‌بردی، یا باهاش جفت‌و‌جور نمی‌شدی. اگه باهاش صمیمی نمی‌شدی و بحثی پیش میومد، تا

خاطرات اتاق مهمان خوابگاه من، مهدی، محسن و ذبیح واردِ اتاق 706 خوابگاه شدیم. در قسمتِ قبل، تا حدودی مهدی رو معرفی کردم. برای آشنا شدن باهاش می تونید رو اسمش بزنید، البته اگه خواب نباشه :))) ! اما بریم سراغِ معرفیِ یکی دیگه از هم اتاقی هام: محسن! محسن

خاطرات زندگی در خوابگاه من، مهدی، ذبیح و محسن به عنوان اعضایِ ثابت، “اتاقِ ۷۰۶” خوابگاه رو که یه اتاقِ ۸ نفره بود، تصرف کردیم. ۴ نفر دیگه هم معمولاً تغییر می‌کردن و افراد ثابتی نبودن! اولین کسی که می خوام در باره اش حرف بزنم مهدی هست. مهدی هم‌کلاسم