شکست ها، ارزشمندترین درس‌های زندگیمون رو به ما میدن.‌ درس‌هایی که هر کدومش می‌تونن ما رو قوی‌تر، متفاوت‌تر و ارزشمندتر از قبل بکنن. خیلی از افرادی که برای خودشون اهدافی رو در نظر می‌گیرن ممکنه با کوچکترین شکست، خیلی سریع جا بزنن. اتفاق بدتری که میوفته اینه که اغلب افرادی که در زندگیشون دچار شکست میشن، این شکست رو به ارزش و توانایی‌های خودشون گره میزنن و خیلی زود احساس عدم‌کفایت و ناتوانی می‌کنن. اتفاقی که می‌تونه تا اَبَد همراهِ اون شخص باشه و باعث بشه همیشه از تلاش‌کردن برای رسیدن به اهدافش طفره بره، چراکه ممکنه به‌خاطر شکست‌های گذشته، خودش رو شایسته و لایق موفقیت ندونه!

 در کشور ژاپن یه هنر بسیار ارزشمند با فلسفه‌ای زیبا وجود داره. اسم این هنر، کینتسوگی هست. ژاپنی‌ها ظرف‌های تَرَک‌خورده و یا شکسته رو با ماده‌ای که از پودر طلا ساخته‌شده، به‌هم می‌چسبونن و تعمیر می‌کنن. با این کار ظروفی فوق‌العاده زیبا با رگه‌هایی از طلا رو می‌سازن. فلسفه‌ای که پشت این کار هست اینه که این شکستن‌ها نه‌تنها باعث از بین رفتن اون ظرف نمیشه، بلکه اون رو ارزشمندتر و از سایر ظروف متمایز می‌کنه.

 قبل از شکسته‌شدن این ظرف ها، همشون شبیه هم هستن و ارزش قابل توجهی ندارن. اما:

 در اغلب موارد، علت تلاش‌نکردن افراد، ترس از شکست‌خوردن و قضاوت شدنه. ترس از این‌که با این شکست، تصوری که نسبت به خودش داشته تغییر می‌کنه و ممکنه خودش رو باارزش و لایق موفقیت ندونه. ترس از این که با شکست، ممکنه از نظر دیگران فرد ضعیفی به‌نظر بیاد!  این دغدغه‌ها واقعاً یکی از اصلی‌ترین عوامل تلاش نکردن افراده و این واقعا غم انگیزه‌! این‌که فرد به‌دلیل ترس از شکست و خدشه‌دار شدن تصویری که از خودش در ذهنش داره، دست از تلاش برداره. بعد این توجیه رو برای موفق نشدنش داشته باشه: “من تلاش نکردم وگرنه توانایی موفق شدن رو داشتم.”

 اگه بتونیم نوع نگاهمون رو نسبت به شکست‌خوردن تغییر بدیم، انقلاب بزرگی در زندگی ما ایجاد خواهد شد. این نگاهِ جدید ما رو جسورتر و باشهامت‌تر می‌کنه. این توانایی رو به ما میده که با تمام وجود برای رسیدن به اهدافمون تلاش کنیم. بدونِ این‌که بترسیم که تصویری که از خودمون در ذهنمون داریم، تغییری بکنه. شکست‌های گذشته، نه‌تنها ارزش و شایستگی ما رو تهدید نمی‌کنن، بلکه وجه تمایز ما با تمام افراد دنیا هستند. این شکست‌ها هستند که ما رو می‌سازن و به ما معنا میدن. بدونِ این شکست‌ها، ما هیچ تفاوتی با دیگران نخواهیم داشت.

شکست‌هامون رو دوست داشته باشیم و با تمام توان برای اهدافمون تلاش کنیم. چراکه درصورتی‌که تلاش کنیم، آخرِ قصه هرچیزی که باشه، ما دیگه آدم سابق نیستیم و روز به روز قوی‌تر، زیباتر و خاص‌تر میشیم.